Seni Sevmek Ölümdür Bana

Merhaba saklı sevdam;
Bu gece bir eşkiya kadar yürekli.
Ama bir serçe kadar ürkek geldim sana.
Aslında şuan bir kaç şehir ötemde değilsin.
Senin sokaklarına,senin gecelerine benzemez.Buralar soğuk olur.
Üşüme diye soba başına koydum hayalini.
Hani sokak lambasının dokunduğu yer.
Hani cam kenarı mı,cam kenarı mı bilmem
Benim bile adını koyamadığım.orası işte
Bırak her zaman ki gibi karanlık kalsın odam
Zaten konuşmaya zor ikna olmuş yüreğim;Utanırım, korkarım,susarım gözlerimi görürsem.
Biliyor musun aslında hiç üşümedim.Hiç karanlıkta kalmadım.
Ve hiç nefsime yenilip günahı yaşamadım senin için
Her gece hayalinin ateşiyle yanıp,ona inandım,Onu sevdim,ona kul oldum,ona inandım
Ne çok demlendin yüreğimde
Ne çok yudumladım seni ruhumda
Bir ben bilirim ve bu karanlık gece
Benimkisi yağmurla toprağın aşkı gibi,buram buram sen kokuyor gecelerim
Senden habersiz, yaşadıklarımı anlatmak isterim ama;nefesim utanır, mesafeler utanır
Geceyi kovan güneş utanır.
Sustuklarım dile gelse; aşkı yazan kalem utanır
Kalem tutan şair utanır.
Can almaya Azrail utanır.
Aslında bir şehir,bir gece,bir hece,bir nefes ötemdesin
Uzatsam ellerimi ,belki de benden ötesin;ama korkuyorum sevdiğim
Ya sevmesen,tutmasan yüreğimi
Ya söker alırsan hayalini gecelerimden
Ya nefessiz kalırsam bu dünyada
Yok sevdiğim yok
Bende kalsın ölümler
Bende kalsın üşümeler
Bende kalsın hayalinle sevişmeler
Sen bile bilme içimde yaşadığını
Sen bile bilme seninle yaşlandığımı
Ama sadece seni sevdiğimi hisset.
ORHAN POLAT