Seni sevmek Şiiri - Cıvan Arslan

Seni sevmek, birine sahip olmak değilmiş.
Seni sevmek, gülüşünü izlemekmiş uzaktan,
bir başkasına dönerken bile yüzün,
benim içimde hâlâ bana bakıyormuş gibi hissetmekmiş.

Senin adını söylemeden anmak seni,
her şarkının içinde sana ait bir mısra bulmakmış.
Birini bu kadar güzel sevebilmek,
insanın kalbini hem ağırlaştırıyor,
hem de hafifletiyormuş meğer.

Ben seni, mutlu olduğun için seviyorum artık.
Sen başka bir elin içinde huzur bulurken,
ben uzaktan senin mutluluğuna dua ediyorum.
Çünkü kalbimde hâlâ sen varsın.
Ve ben seni, orada tutmayı seçiyorum.
Zaman alır belki,
ama sevgim kirlenmeden yaşayacak içimde.

Çünkü sen benim içimin en sessiz köşesinde,
ışığını hiç kaybetmeyen bir yıldızsın.
Ve ben seni unutmayı değil,
seni güzelce hatırlamayı seçiyorum

Bazen düşünüyorum,
sana “ben buradayım” diyebilsem ne olurdu diye.
Belki hiçbir şey değişmezdi,
belki sen yine onun elini tutardın,
ama ben en azından bir kere,
sana kalbimi tam da olduğu gibi gösterebilirdim.

Ama sustum…
Çünkü seni kaybetmekten değil,
seni rahatsız etmekten korktum.
Senin huzuruna gölge düşürmek istemedim.
Kendi içimde binlerce kez seni sevdiğimi söyledim,
ama hiçbirini kulağına fısıldayamadım.

Yine de pişman değilim.
Çünkü seni sevmek,
bir karşılık beklemek değilmiş,
senin varlığını sevmekmiş aslında.

Eğer bir gün seni son kez görebilsem,
bir şey istemezdim senden.
Sadece “biliyor musun, seni nasıl sevdiğimi” demek isterdim.
Böyle derin, böyle sessiz, böyle karşılıksız…
Sana yük olmadan, sadece içimde yer açarak.
Belki gülümserdin, belki anlamazdın.
Ama benim içim biraz hafiflerdi.

Seninle hiç sevgili olmadık belki,
ama kalbimde senin için kurduğum dünya gerçekti.
Her hayalde elini tuttum,
her gece seni bir dua gibi geçirdim içimden.

Ve artık anlıyorum…
Bazen birini sevmek, onunla birlikte olmaktan çok,
ona zarar vermemek için uzakta kalmakmış.
Bazen birini çok sevmek,
kendini onunla hayal edip,
yine de onun başkasına ait olduğunu kabul etmekmiş.

Bu içimi yaksa da…
Ben seni kötü anmayacağım.
Senin adın, benim içimde bir yara değil,
bir sevda olarak kalacak.

Ve belki bir gün,
senin hakkında düşündüğümde,
gözlerimdeki yaşlar sadece birer hatıra olur.
Seni sevmenin acısı yavaşça geçer,
ama sevmenin güzelliği,
görmediğim, duymadığım yerlerde kalır.

Senin mutlu olduğunu bilmek,
artık bana yük değil.
Bununla birlikte,
kalbimde senin için bir yer daima var.
Ama o yer, sadece bir hatıra olarak,
zarifçe, derinden, ama rahatsız etmeyen bir şekilde kalacak.
Ve ben buna saygı göstereceğim.

Bittiğini kabul etmenin zor olduğu bu anlarda,
beni ben yapan sevgimi kabulleniyorum.
Çünkü seni sevmek,
kendi içimde en büyük gücümü bulmakmış.
Ve ben, seni her zaman kalbimde,
en güzel halinle hatırlayacağım.
Cıvan Arslan