Seni sevmek Şiiri - Mustafa Muho

Seni sevmek, dağların doruğunda
Ay ışığını avuçlamak gibi
Ellerimi uzattıkça kayıp giden
Bir serap, bir düş, bir muamma gibi.

Seni sevmek, denizlerin ortasında
Kürekleri kırık bir sandal olmak
Ne kıyıya varabilmek ne geri dönebilmek
Maviye hapsolmuş bir hayal olmak.

Seni sevmek, zamansız açan bir çiçek
Mevsimsiz yağan yağmur gibi
Güneşli bir günün ortasında
Ansızın çakan bir şimşek gibi.

Seni sevmek, kendimi unutmak
Bir şiirin içinde kaybolmak gibi
Her dizede biraz daha eksilmek
Ve sonunda yok olmak gibi.

Seni sevmek, gözlerinin derinliğinde
Kendi yansımamı kaybetmekti
Ne kadar yaklaşırsam o kadar uzak
Ne kadar istersem o kadar imkânsızdı.

Ve öğrendim…
En son, en sonunda, en acımasız gerçekte
Uzak durmak lazımmış sevgiden de
Gözlerinden, ellerinden, gülüşünden
Kendi kalbimden bile…

Ama yine de, seni sevmek
Ölmeyi göze almak gibi
Ve belki de, ölmeden önce
En güzel yaşamak gibi.