Seni Sevmek Şiiri - Ömer Çavuşoğlu 2

Hayalimde sır gibisin, düşüncemde efkarlı.
Seni duymak; içimdeki ölü ruha nefestir.
Gözlerimde gördüğüm o ümitten de kararlı;
Seni sevmek; bu kimliğe en muazzam hevestir.

Düşlerimde kaybolurken sensizlikle sınandım.
İçimdeki hezeyanlar işte bundan beslenir.
Yokluğuna sarılırken o utançla kınandım.
Izdırabım heyecanla bir hayale seslenir.

Beni sevmen; imanıma kuvvet veren tılsımdır.
Sana bakmak; cemalini seyretmektir Hüda’nın.
Senin olmak; geçmişteki en manidar yasımdır.
Alışmaktır acısına kahredici vedanın.

O azabı yüreğimde hissetmemek ne mümkün!
Her gidişin çaresizlik, her gidişin imtihan.
On bir yılın sonundaki dayanılmaz bu yükün;
Hikmetini anlamaksa; vadedilen armağan.

Bilir misin bu uğurda çektiğimiz tüm çile;
Sevdamızı bu günlere taşıyan bir değerdi.
Olmasaydı bütün bunlar gelir miydik bu hale?
Bundan ibret alabilmek, ne büyük bir hünerdi.

Nasip etti Rabbim bana, seninleyim çok şükür..
Güneş doğdu hayatıma, cemre düştü sineye.
Baharıma yaklaştıkça oluşan bu tefekkür;
Sarıyor tüm yüreğimi her dakka, her saniye…