Nefes almak gibiydi
Seni sevmek
Ve
Nefessiz kalmak gibi
Sensizlik
Sesin kulaklarımdan,
Yüzün gözümün önünden
Gitmezken
Aklımı çalan
Kokunun sarhoşluğu
Hiç geçmedi
Sevmek hep sevilmekle karşılanmaz
Ve
Seven hep sevilmez
Aklım bunu alır,
Kalbim inanmak istemese de
Kulaklarımı sağır eden
Sessizliğin
Anlam veremediğim bir kâbus
Bir vedayı bile
Hak etmeyen sevdam
Öksüz, yetim.
Kayıt Tarihi : 23.2.2018 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!