Seni Sevmek Şiiri - Serhat Yağcı

Nefes almak gibi seni sevmek
Öylesine doğal, öylesine doğuştan gelen
Bir kır çiçeğini sevmek gibi adeta
Öylesine güzel, öylesine içten gelen

İnsan nasıl yalnız kalsın?
,Bütün varlığımı kaplayan
Biz yeryüzü canlılarını
Gökyüzüne erdiren adeta,
Sevgin varken...
İnsan nasıl karanlık kalsın?
Senin gözlerinden
Sevgi dolu koca yüreğinden
Huzura sevk eden ellerinden saçılan
En parlak yıldızı söndüren
Boşluğun en dibindeki
Sonsuz karanlığı aydınlatan
Bu ışığının altında...
İnsan niye korksun ki?
Senin şefkatli ve
Okşayan adeta ruhumu
,Bazen de yakan canımı,
Umutsuzluğu yok eden
Sarılan adeta kalbime
Bakışların varken

Ben ki acizim mahcubum karşında
Borçluyum...
Kırkbin yıl kölen olsam nafile
Bir gülüşün ki borçlandırır beni yine