Seni Sevmek Şiiri - Melahat Çetinkaya

Seni sevmek,
Avuçlayıp kor güneşi,
Alev alev yanmak gibi.
Tutunup yıldızlara,
Işık hızıyla sallanmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Bilinmez diyarlara
Giderken pupa yelken.
Vurgun yerim demeden,
Okyanusa tüpsüz dalmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Öykünüp Anka kuşuna,
Uçarken gök yüzünde.
Vurulup düşlerinden,
yer çekimsiz kalmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Uçurumun kıyısında açan yaban gülünü,
koparmak pahasına,
Düşmeyi göze almak.
Geçip dağın yamacına,
Seviyorum diyerek çığlık çığlığa,
Yankılanmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Komşunun bahçesinden,
erik çalan çocukla,
kaçarken soluk soluğa,
Yakalanmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Yağmur ormanlarının,
sevgi sağanağında.
İliklerine dek ıslanmak.
Sarılıp yüreğinin gök kuşağına
Kuytusunda ısınmak gibi bir şey.

Seni sevmek,
Yüreğe iyi gelen ilacı bulmak gibi
En umutsuz anında,
Umudu on ikiden vurmak gibi bir şey...