Seni Sevmek Şiiri - Nilüfer Aktaş

seni sevmek yüz görümlüğü takmaktı
yıldızların boynuna/gözlerinden...

En harlı bakışları söndürmekti
Zirvedeki bir avuç karla...

Menekşelerden tüm lacivertleri alıp
D/okunmaktı..Gözlerinin sessiz rıhtımına..

Seni sevmek
baharı göremeyen/güz güllerini
Nisanla okşamaktı...

Pembe rüzgarların önünde
yaprak yaprak savrulmaktı...

Deli güneşler armağan etmekti
Issız şehirlere...
Ne sıcağı ne de soğuğu belli olan.

Seni sevmek
Ağarmış bakışların/hüzün kokularını
kurutmaktı kökünden...

Seni sevmek
En kara gölgelere giydirmekti beyazı
Lal olmuş dillere heceyi giydirmek
Âma gözleri ışıkla sulamaktı..

Seni sevmek
Eylülle dertleşmek
Kardelene umut olmaktı/ayazın arasında..

Seni sevmek
öze sığmayan s/özü atfetmekti
Ve gönlü sığdırmaktı
K/ağıt olmuş evrene...

Seni sevmek
Zemheriyi nefesle ısıtmak
Kara kuyuları/yüreğin parmaklarıyla örmekti...

Seni sevmek
Sözsüz şarkı,ağıtsız kıvranmaktı..
Adımlayabilmekti gidilmemiş yolları
Gülücüklerden kırpıp kırpıp gamze yapmaktı
Ayın ay yüzüne...

Seni sevmek
İnciler mercanlar toplamaktı
hırçın dalgalardan..
Umutsuzluğun kalbini tırmalamaktı
Almaktı tırnakları/aslanların avuçlarından...

Seni sevmek
Vuslat doldurmaktı hasret heybesine..
Yakmaktı tüm besteleri..
Şiir olup akmaktı ne kıyıya
ne de denizlerin ortasına...

Seni sevmek
Mechule seyreden şahlanmış atlara binmek
Üşümüş gönül köprüsünden yol almaktı..

Seni sevmek
Tüm sevgisiz eylemlere meydan okumaktı
Seni sevmek! sevmekti işte
En temiz en derin ve en içteniyle...