Seni Sevmek Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Seni sevmek;
Gökkuşağını tutmak kadar imkansız,
Yıldızlar kadar uzak bir ihtimaldi.

Seni sevmek;
Zifiri karanlığa yürümek kadar cesaret,
Ateşten gömlek giyebilmekti.

Seni sevmek;
Ellerini tutarken yanmak,
Gözlerine bakarken bir dehlize düşüp kaybolmaktı.

Seni sevmek;
Kumrunun eşine sadakati,
Senden sonra bütün kadınları kardeş bilmekti.

Seni sevmek;
Öyle her delikanlının harcı değildi,
Karşında dururken diz bağlarının çözülmesiydi.

Seni sevmek;
Karbon monoksit gecelerde
Ciğerleri oksijenle doldurabilmekti.

Seni sevmek;
Zindana güneşi düşürmek,
Tutsaklığın zincirlerini kırabilmekti.

Seni sevmek;
Değildi tutuşmak el ele,
Perde indirebilmekti bütün kem gözlere.

Seni sevmek;
Dokunamamaktı sana,
Yüzüne bakamamaktı,
…………utanmayı bilmekti seni sevmek

Seni sevmek;
Kalemin yazmamasıydı, kelimelerin kifayetsizliği.
Düşüncelerin durgunluğuydu, hatıraların sessizliği.

Seni sevmek;
Zemheriyi bahar eylemek, yazın üşümekti.
Kartondan dağ gibi yıkılıp sessiz sedasız çökmekti.

Seni sevmek;
Adının geçtiği yerde hicabından susmak,
Titrek mum alevi gibi fersiz yanmaktı.

Zehri şerbet şerbeti zehreden,
Sol eliyle dert veren sağ eliyle deva eyleyen,
……….eyy sen.
Yapabildiğim en güzel şeydi seni sevmek