Seni Sevmek Şiiri - Asi Yılmaz

Oturup mektuplar yazıyorum
Sayfalarca kendi mi anlatıyorum
Düşlediklerimi umutlarımı yazıyorum
Hayallere dalıyorum
Alıp gidiyorum seni kimsesiz coğrafyalara
Yağmurlar çiseliyor üstümüze
Aldırmadan yürüyoruz
Sonra bir ateş yakıyoruz
Derler ya ateş dinlendirir insanı
Doğrulamaya çalışarak şarkılar söylüyoruz
Alevlerin ritmine uyup…
Bilmiyorum…
Bu kendime yazdığım kaçıncı mektup
Alıcısı olmayan mektuplar yazıyorum durmadan:
Haberin olmasa
Feryatlarım duyulmasa
Gözyaşları mı göstermesem de
Seni seviyorum
Ve biliyorum ki
Gecenin çıkmaz sokakların da
Yalnız yürümelerim tükenmeyecek
Bilsem:
Uzanan ellerim ellerine dokunmayacak
Bir düş bir hayal olsan
Kıyılarıma yaklaşmayan bir yelkenli
Üşüyen ellerimi ısıtmayacak
Bir güneş olsan da
Seni daima seveceğim
Seni sevmek
Acıların içinde bir tat zerresi bulmak
Sevmek seni
Karanlık ta bir mum alevi bulmak
Seni sevmek
Hem yüreğimi kanatmak
Biryandan da
İyileşir diye yaraya tuz ekmek gibi
Seni sevmek
Umut bana
Sevmek seni
Son nefeste seni beklemek…