Seni sevmek,
Bir tomurcuğun içi içine sığmayan, gün yüzü görme sevdasıydı,
Bir yağmur damlasının, dostlarına, ırmağa kavuşma dansı,
Bir kuzunun annesini bulma sevinciydi, sürünün içinden.
Seni sevmek,
Bilmediğin bir şehrin sabahında gezmek gibiydi, sessiz, yalın ve yalansız.
Issız bir ormanda aniden karşına çıkan çağlayan kadar hırçın,
Maviliklerin derinliği kadar korkutucu, ama kendine çeken,
Bir anne kucağı kadar huzur vericiydi, seni sevmek.
Var git sevme beni, bildiğin gibi yap.
İstersen arama sorma beni, açma kapını yüzüme,
Bırak beni hızla kopan takvim yapraklarında,
Dön yüzünü güneşe, sadece geleceğe bak.
Ben zaten yoktum,
Bundan sonra olmasam da ne olacak!
Erdoğan Akyüz
Mart 2009
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta