seni sevmek, en çok bana yakışırdı...
seni en çok ben sevebilirdim
ve hatta uğrunda ölmek de bana,
dağıttığın yanlarımı toplamak,
kendi enkazımı kaldırmakta...
yokluğun, en yoksulluğumdu benim.
en çok sen yoktun bende,
senim eksikti yani...
seni karmayınca bana
ne tadım oluyor ne de tuzum...
bu akşam hava soğuk Samsun'da,
iliklerime kadar işliyor gözlerin...
olmadığını söyleyemedim yine kendime,
bugün de giyemedim seni gönlüme...
çırılçıplağım, üşüyorum...
Tanju Çubukçu
Kayıt Tarihi : 2.1.2019 11:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tanju Çubukçu](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/02/seni-sevmek-525.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!