Karanlık bir gecenin sabahında,
Güneşin doğmasını beklemek gibiydi,
Seni sevmek...
Ve seni sevmek,
Sabahın olmamasını,
Güneşin doğmamasını.
Ve günün hiç bitmemesini istemek gibi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çok sağolun hocam teşekkür ederim.
Şiirinizi
begeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta