Seni Sevmek Şiiri - Burhan Güler

seni sevmek
azılı bir fırtınadan sonra
denizin üstünde güneşin gümüş parıltısı gibi
sakin, ama içinde hâlâ kasırgalar var

seni sevmek,
baharı müjdeleyen o ilk kardelen
karın inadı, toprağın sabrı...
bir başkaldırı belki,
bir var olma biçimi

seni sevmek — yeniden doğmak demek
her sabahın, her gökyüzünün, her rüzgârın içinde
senin sesin yankılanıyor
bir çocuğun içten gülüşü kadar saf
bir kadının aynaya bakışı kadar gerçek

seni sevmek,
açık kalmış bir parantez gibi,
hiç bitmeyen bir cümlenin içinde yaşamak —
noktalama sensin, özne sensin,
yüklem sensin!

seni sevmek
bayram sabahlarında çocukların telaşı,
şekerin eriyişi kadar tatlı,
unutulmaz sevdaların gölgesinde
Mem ile Zin kadar imkânsız
Siyabend ile Xece kadar yanık...

tanrının insanda tecellisi,
aşkın insana dokunan sesi...
ve ben —
her harfini seninle tamamlıyorum bu eksik imlanın.

Burhan Güler