SENİ SEVMEK…
Seni sevmek,
Ateş üstünde yürümek,
Kan revan içinde ayakların,
Gül bahçesinde gezinircesine.
Kürek mahkumları gibi ,
Ağırbaşlı bir isyanla kadere,
Sürgün olmak, müebbet sensizliğe.
Seni sevmek,
Hücresine çekilen derviş gibi,
Sessizce çilesini doldurmak,
Bin bir gün değil, bir ömür sürecek.
Kerbela da susuz kalıp,
Gördüğün seraba uzanmak.
Sonra da baka kalmak öylece…
Seni sevmek,
Yusuf’un kör kuyuya atılması gibi,
Işıksız kalması gözlerinin,
Kaybetmek hayatının yönünü.
Saf bir ipek böceği gibi,
Kendini hapsetmek kozasına,
Büyütürken içindeki sevgiyi.
Seni sevmek,
Vurgun yemiş gibi derinlerde,
Nefessiz kalmak, uyuşmak,
Ciğerinden tutuşurcasına.
Asi bir kardelen gibi,
Ölümüne cesur olmak,
Görmek için Şems’ini.
Seni sevmek,
Mağrurca devrilerek,
Ayakta ölen ağaçlar gibi,
Sessizce beklemek ölümü.
Koşmak pervane gibi nar-ı oda,
Yana yana kavrulup yok olmak,
Vuslat, diyerek sevgiliye...
00:10 -6.12.2010-pazartesi
Kayıt Tarihi : 12.3.2011 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevmek zor zenaat vesselam.
saygıyla.
ama aşk asla ne haliyle yaşnılırsa yaşanılsın anladığım o ki sevgi karşılık beklemiyor. işte bu olguyla swevgisine sahip çıkan sevgi dolu yüreği ayakta alkışlıyor kutluyorum.
aşkın yaşanılan gerçekliliğinde zaten taşınması yaşatıması zordur.paylaşan ve sunan yüreğinize teşekkürler mine hanım saygılar+10 tam puan
TÜM YORUMLAR (22)