iki kıyısından da tattım
yüzüme dokunan melteminin
bahar güneşinin sarıldığı İstanbul gibiydin
benimse delik deşikti sırtımda gömleğim
artık ister isyandan ölecektim ister gözlerinden
halbuki sen varken sevmek gözlerinin rengidir
tam da kendin gibi
birden, ansızın
sevgi yanlısı öyle apansız
dağılan bir gülü bıraktın avuçlarıma
gerçekle örülmüş kadınsı bir mutluluk
soluğum tükenirken elin göğsümde
kana kana ümit sundun dudaklarından
sen varken gerçek gözlerinin rengidir
bin yıldır aşka kokan elleri
indi yüreğimden avuçlarıma
zaman öylesine akarken saçlarından
seni ve şiiri bir yanıma yatırmak
her dilde günah
neyle örtsem ruhum ıslanır
halbuki sen varken hayat gözlerinin rengidir
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Londra, Haziran 2010
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!