Seni Sevmek Şiiri - Ayşe Manav

Sensiz olmak;
Öksüz kalmak gibiymiş meğer,
Sensiz olmak;
Yetin kalmaktan da betermiş,
Yok olmak gibi bir şeymiş,
Sevginle tükenmek,
Sensizlikte eriyip gitmekmiş..

Oysa; düşlerim vardı yarım kalan,
Oysa; söylenmemiş sözlerim vardı, yarınlara uzanan,
Oysa., gözlerin vardı, bakmaya doyulamayan,
Oysa; sen vardın, daima yanımda olan,
Oysa: sesin vardı, canıma can olan,
Korkma, üzülme,
Ben varım diyerek ruhuma dolan..

Seni sevmek;
Ölmek gibi birşeymiş,
Göz bebeklerimde zamandır solan.
Göz pınarlarımdaydın dokunulmayan,
Ağlayacak olsam korkardım,
İçime akıtırdım göz yaşlarımı,
Seni içime saklardım, sevgimdi gerçek olan..

Seni sevmek:
Zehir zemberek beklemekmiş,
Acıması yüreğinin, parça parça olmasıymış kan revan,
Şafağı olmayan bir geceymiş meğer,
Güneşi doğmayan kış ayazıymış,
Üşümekmiş zaman zaman,
Gecelerde yanmakmış meğer buram buram...

Seni sevmek;
Ateşten gömlek giymekmiş,
Yıldızlı gecelerde içlerinden bir yıldız seçip,
Dilekler dilemek, dualar etmekmiş,
Bir yıldız gibi yerinde saymakmış bazen,
Ne bir adım ileri, nede geri,
Yörüngende dönmekmiş.

Seni sevmek:
Sensiz kalan şu gönlüme,
Yokluğuna defalarca lanetler yağdırıp,
Defalarca tövbeler etmekmiş,
Kan damlamasıymış ruhundan kan,
Gözlerin yaşla dolması, sözlerin susmasıymış,
Seni sevmek;
Yok olmak gibi bir şeymiş,

Yok bile olsam,
Seni sevdim,
Hala seviyorum,
Her zaman seveceğim.
Seni seviyorum..