Seni Sevmek Şiiri - Celal Topo

Her gece hüznün karanlığına gömülürken
Kapımı çaldı çalacak olan
Ölümden korkmuyorum artık
Günlerdir gözlerine hasret kalmaktan alıştım
Hep içimden ağlamak geliyor
Anlatmak istiyorum
Nasıl söylesem yalnızlığımı
Bilmem ki...
Sensiz oluşumun acısını
Nasıl duyura bilsem sana?
Nasıl yazsam nasıl dile getirsem?
Bana geldiğin günü hatırlıyor musun?
Gözlerine mahkum olduğumu
Çivilendiğimi bakışlarına
Ellerimi ellerinde unuttuğumu
Biliyor musun?
Çaresizliğimi sana nasıl duyura bilsem?
Nasıl haykırsam seni sevdiğimi?
Bilmem ki...
Sen belkide her gece tatlı uykulardasın
Bense seni düşünmekten soluk alamıyorum
Duy yalnızlığımı
Sana olan özlemimi hisset
Her gece yastığına baş koydukça
Benim sana olan özlemimi düşün
Artık ölümden korkmuyorum
Beni ölüm korkutmuyor artık
Yalnızlığım ölümün kendisi değil mi?
İçimden doyasıya ağlamak geliyor
Bir türlü ağlayamıyorum
Mahkum ettim kendimi sana
Gün geçtikçe yokluğun nasıl büyüyor bende
Nasıl daha yalnız daha kimsesiz kalıyorum
Bilemezsin....
Sensizliğin bende ki yaşamı bitirdiğini
Sen bilemezsin..
Şimdi ben varlar arasında bir yok oluşum
Un ufak oluyorum seni bekleyişlerimde
Eriyerek bitiyorum görmüyor musun?
Mevsimleri seçemiyorum
Karıştırıyorum bütün renkleri
Sesleri duymaz oldum
Seni ne kadar sevmişim bir başıma
Her şeyde seni görüyorum
Ne olur
Gözlerimi ellerimi düşüncelerimi geri ver
Yeter artık bu mahkumluk
Özgürlüğüme kavuştur beni......

27 / 10 / 2005 Antalya