Seni Sevmedim Ki Şiiri - Erhan Turan

Bu kadar kolay mı her şey,
Hiç ardına bakmadan,
Ardında kalanı hiç düşünmeden çekip gitmek?
Hem de tereddüt etmeden,
Bir an bile düşünmeden,
Kolay mı gerçekten, zor olanı kolay etmek?
Biliyor musun, sanki bir yanım eksik bugün,
Bir yanım kırgın,
Bir yanım yaralı...
Bu keşmekeşlikte her yer karalı.
Nereye baksam eksik,
Ne istesem yok,
Bundan nasıl kurtulurum hiçbir fikrim bile yok...
Her yanım hicran bugün,
Her anımda vuslatı hayal ederken...
Dilimde sessizlik, gönlümde bitkinlik,
Gözlerim de karanlık, ruhumda yorgunluk...
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak hissiyle,
Her yanımı sarmış umutsuzluk...
Sahi neden gittin ki...
Böyle tozu dumana katarak,
Benden bu kaçış ne diye?
Sevdanın yükü ağır gelir diye mi yoksa?
Sevebilme ihtimalim mi korkutup kaçırtan seni?

Oysa ben seni hiç sevmedim ki zaten!
Ben konuşmanı, bakışını, gülüşünü sevdim...
Belki de gideceğini bile bile gelişini,
Gelmeyeceğini bile bile gidişini sevdim...
Emin ol ben seni hiç sevmedim!
İbrahim Sadri; yorgun akşamlarda söylediği şarkıları sevdi,
Yılmaz Erdoğan; bir gün Veysel Karani’de haşlama
yeme ihtimalini,
Bense olmayacak gecelerin, olmayacak sabahlarına,
Seninle uyanabilme ihtimalsizliğini bile sevdim.
Belki de güneşe benzemeni,
Güneş gibi etrafımı aydınlatmanı sevdim belki de...
Her sabah uyandığımda
Aceleyle yapılması gereken,
Olmazsa olmaz şeymiş gibi,
Sana günaydın demeyi sevdim.
Ve senden gelecek günaydın cevabını beklemeyi sevdim...
Her günün sonunda seninle vedalaşıp,
Her günün sabahında merhabalaşmanı sevdim.
Şimdi durup düşünüyorum da
Her şeyi sevdim ama...
Sanırım bir senin gidişini sevemedim...