Seni seviyorum umarsızca

---------------

Yitik bir kentin gerdanına işlemişti kimliğin

Uzak bir ihtimal şimal yıldızıydı her bakışın
Ne güzel gülerdin her gülen benzemezdi sana
Her gülüşün senin gülüşüne benzemeyişi gibi

Onca saat
Onca gün ve gece biriktin sol yanımda
Ve sen bilmiyordun işte
Haykırmak geliyordu içimden
Her canlı her cansız duymalıydı
Tek sen bilmemeliydin

‘’seni seviyorum..!!’’

Sevincim oluyordun mutlu olduğunu gördüğümde
Bin kez kahroluyordum zerre kadar tebessüm yüzünden eksilse
Her hangi bir yerde
Her hangi bir şekilde duran
Dostun
Hatta arkadaşın bile saymazdın belki de beni
Ve sen benden habersizken
Ben umarsızca

Seni seviyordum

İki deli maviydi bazen bakışın
Bazen işveli bir kahve rengi
Bazen ah bazen içimi sarhoş eden üzüm karası
Bakışlarımla izah ederdim her bakışımla sana
Sen bakışlarıma bakmazdın
Sessizce söylemekten bile korkardım

‘’ seni seviyorum..’’

Utangaçlık sarardı yüzünü
Sanki yüzüme yansırdı umulmadık anda delice korkum
Aslında alıştırmalıydım kendimi ‘’ beni hiç sevmeyecektin’’
Her yeni gün seni getiremezdi bana
Her batan günün senli benden gitmesi gibi
Olsun
Umarsızca

Seni seviyordum

Yaşanmışlığımız olmadı hiç mesela aşka dair
Dönülmeyecek bir yol ıramasıydın öyle tasavvur ediyordum her defasında
Saatlere yüklüyordum tüm vuslatımı
Yazdığım şiirlerin sayfa sayfa koparılmasıydı başka yüze b/akman
Var olduğun her kentin b/aşka boğulmasıydı yüreğim
Yaşanmış her zamana bulaşan
Ve hiçbir olasılığı gütmeden

Seni evet seni

Umarsızca seviyordum...

Nurettin Önder