Seni seviyorum, demiştin,
Evet, ben de seni, ta derinden.
Nasıl yaşamıştık hani,
İkimiz bizi; sen ve ben.
Seni seviyorum, demiştim.
Evet, ben de seni, demiştin.
Ve bir daha bir daha sarılmıştın bana.
İliklerimde hissetmiştim sıcaklığını
Yakarışlarım bitmişti seninle.
Oluk oluk akarken dinmişti,
Resmin perde oluvermişti gözyaşlarıma.
Ufukta yükselen güneşle biten,
Masum bir rüyadan ötesi hani nerde?
01–02–2009
Yusuf BozkayaKayıt Tarihi : 30.11.2010 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Bozkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/11/30/seni-seviyorum-demistin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!