Seni Seviyorum Demek Yetmedi

sabah güneşinde yüreğimi burkan yersiz cümleler
gecenin karanlığında daha bir sızlatır oldu yüreğimi
güneşe mi isyanım yoksa bir sonraki güneşi getirecek geceye mi
seni seviyorum demek yetmedi...

ben kendime yakışanı yaptım ama sen yakıştırmadın
artık nasıl kelimelere dökerim bilmiyorum ama
istemiyorum galiba eskide kalan hayallerimizi
belkide şimdi şu saatlerde sadece gözlerim ağlamıyor...
anladım ve tanıdım seni oysa niye hala sözlerim ehemmiyetsizdi
seni seviyorum demek yetmedi...

varlığım yetmedi mi geleceği görmeye
sorgulamak da neyin nesiydi daha sunulmamış hayatımızı
ve galiba seni seviyorum demek yetmedi...
yine söylüyorum sevgiyi hakeden bu son değildi

artık içimde kabaran hırçın hırçın dalgalardan başka ne var sana karşı biliyor musun
depozitosuz sevgim,kaporasız umutlarım ve yıllarca biriken tabiri caizse bir kamyon hasretim

biliyorum bunu haketmedim ama kaderin gömleğini bu gece ben de giydim...

limana yanaşan gemideydik ama yanaşamadık
çok az kalmıştı karaya
ne yazıkki hırçın dalgalarda ayrı ayrı kaybolmaktan başka bir şey yapamadık
ve asla suçlu değilim
kendimden verdim sen tamamlan eksik kalma diye
oysa şimdi ben ne kadar da çok eksildiğimi sadece tükenen duygularımdan anlıyorum...

uykusuz bir gece daha
sadece geceler çoğaldıkça,
sensizliğin adı bu karanlık odama daha bir kazındıkça ruhumu teslim etmeye yakındır zaman
ve galiba seni seviyorum demek yetmedi...

bizim sevgimiz ölümüneydi
ve ben müsadenle ölüyorum artık
ölümüde sayende tadıyorum artık

gidiyorum artık
sonsuzluğun çemberine ruhumu dahil etmeye gidiyorum
ve umursamıyorum artık gidişime el sallamayışını...

(2007 Ağustos)