Seni seviyorum demek için

gitmeni bekledim fısıldayarak da olsa seni seviyorum demek için...

yüzüm hep yerde olurdu senin karşında
para mı arıyorsun gibi berbat söylemlere maruz kalsamda

işte kalkmıyordu çirkin yüzüm
kalksa bile rengini kaybediyordu
kıpkırmızı bir yüz
ve akan soğuk terler
utandırıyor beni bu haller

varlığının karşısında
iki kelimeyi yanyana getirmek,
sanki deveye hendek atlatmak gibi birşey
aptal cümlelerimin mimarısın,
ve salaklığın ruhumda hüküm sürdüğü anlarda
hep sen varsın

aynalarda hep iki kelime üzerinde çalışmam
sanki karşımda sen varmışsın gibi
sıkılıp utanmam
ve aynaya bakmaktan korkmam
hep senin yüzünden
ruhun hep yanımda
nefesini duyuyorum
birileri oynuyor benliğimle
o sensin biliyorum

dolunayı bekliyorum her hafta sabırsızca
dolunay da sana hayat vermeyi seviyorum
seni çiziyorum gözlerimle
ah birde yıldızlara sözüm geçse de
taç yapsam saçlarına
ama
olsun prenses olmak için taç mı gereklidir illa
kalbim yetmez mi iki kişilik krallığa...

şu dilimle ettiğim kavgaları bir bilsen
gönlümü hiç dinlemiyor haylaz
gönülden üflediğim bütün kelimeler
şu an dudaklarım arasında hapisteler...

adım seslerinin her ayrıntısına
şahit oldu kulaklarım
göçtüğünü ilk bu kepçe kulaklar şahit oldu
ayaklarım hareketlenmedi değil
ama tuttu beni bir el
ağzımı mühürleyen kişi olmalı
gelemedim yanına
ağıtlarım hazır
yas tutmaya başlamalı

seni görmemem sebeb değil senin unutmak için
gitmeni bekledim,
fısıldayarak da olsa
seni seviyorum demek için...