Seni Seviyorum Şiiri - Özgül Özyılmaz

O iki kelime
Yüreğimde çığ gibi büyüyen
Susturamadığım
Ama söylemeye korktuğum
Ve dayanamayıp da itiraf ettiğim..

Biliyorum söylemek;
Belki çok erken, belki de yanlış
Ama elimde değil ki..
O içimde coşkuyla çoğalıp
Dudaklarımdan taşan iki kelime..
“Seni Seviyorum”.

Korkutuyor beni söylemesi, hissetmesi.
İçinde “sen” olması düşüncesi
Yüreğimi havalandırıyor.
İçimde öylesine kökleniyor, öylesine büyüyorki
Korkuyorum..

Korkuyorum çünkü karşılığını hiç duyamamaktan
Onca istememe rağmen belki de bundan
Seninleyken hiç kulağına fısıldayamamam..

Bir gün o kahrolası geç kalmışlığın “keşke”lerinde kıvranmamak için
İnatla yazıyorum işte,
Sen beni sevmesen de ben seni seviyorum…

İçimde bir telaş
Sanki vakit dar
Sanki bir daha zamanım olmayacak
Sana; seni ne kadar çok sevdiğimi söylemeye..
İşte bu yüzden bunca ısrar, bunca itiraf
Dar vakitlere geniş zamanları sığdırmak için bütün bu uğraş.

Ben seni sevmelerin telaşında
Sen ketumluğun inadında..
Bekleyeceğim birtanem, bekleyeceğim
Gün gelipte sevdamla görebilmeyi seni yangınlarda
Hakkıyla duyabilmeyi o iki kelimeyi dudaklarında..

Evet canımıniçi,
Söylemeye korktuğun
Duymak için ise öldüğüm o iki kelime..
Yüreğinden kopup gelmedikçe
Her hecesinde hissetmedikçe
Sakın söyleme!
Söylemeki o büyülü iki kelime anlamsızlaşmasın
Bir balon gibi sönük kalmasın! !
Söylediğinde, gözlerinde o ışıltıyı görebilmeli,
Dudaklarındaki dökülüşünden gerçekliğini hissedebilmeliyim ki
O iki kelime hak ettiği yerde yaşasın.