Sevginin gücü derler ya, işte öyle sevginin gücü var, sevginin bir bedeli de var. Çocuklarını sevgiden yoksun büyüten aileler mutsuz olurlar. Somurtan, çevresine hiç gülümsemeyen, sevgiyi saygıyı bilmeyen insanlar hayatta başarılı olamazlar. Velhasıl sihirli bir sözcüktür “Sevgi”. Sevgi yumağını iyi örmek-ilmik ilmik dokumak bizi mutluluğa-huzura götürecektir.
Eskileri hatırladım şimdi; Babaerkil aileler deriz ya? Anne-baba, çocuklar, dede, nine, torun hep bir arada... Bu çok güzel bir olay da yaşadıklarımız yanlışlarla dolu. Çocukluğumu hatırlarım, Dedem, (Mahmut SARGIN) çok iyi bir insan olmasına karşılık suratı gülmeyen aileye hakim bir adam, ninem (Safiye SARGIN) her şeyi idare etmeye çalışan bir Osmanlı kadını... Annem (TEKMİLE SARGIN) -sürekli kaynana yanında sinmiş, çocuklarına sahip çıkmayan küskün kadın, bilmem babamı (Satılmış SARGIN) söylememe gerek var mı?
Ninem bizi taşırdı omuzlarında; bir de o çileli kadın-Azime (Baygül) Ememiz. Halen bize takılır omuzlarımda, saçlarımın içinde sizin........niz duruyor diye... Demem şu ki, ne annemiz, ne de babamız bunlar bizim çocuklarımız diye sahip çıkıp kucaklarına alamadılar-sevemediler. Sizi seviyorum diyemediler. Hani ataya saygı; aile büyüklerina saygı denen bi şey var ya! ...
Ne yazık ki, o sevgiyi ben de çocuklarıma gösteremedim. Şimdilerde pişmanım, itiraf ediyorum ben çocuklarımı sevgiden yoksun büyüttüm. İyi bir baba sayılır mıyım bilmem ama, iyi bir dost sayılmam onlara! .. Ne yazık ki gördüklerimizi, yaşadıklarımızı uyguladık.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Evet, Ahmet Bey çok güzel bir konuya temas etmişsiniz. Bende çoğu zaman düşünürüm.
Eskiden, artık eski diyeceğim, büyüklerin yanında çocukları kucağa almak onları sevmek
sanki büyüklere saygısızlık yapıyormuş gibi bir algı idi.
Şimdi yaşım 49, bende evlendiğim ilk yıllarda Rahmetli Babamlarla birlikte otururdum.
Bir kızım olmuştu. Kızım yeni emeklemeye başlamış çok sevimli bir çocuktu.
Benim iş dönüş saatimi bilir pencerede beklerdi. İçeri girdiğimde emekleyerek gelir bacağıma yapışır, kucağıma almam için çırpınırdı, benimde canım giderdi fakat babamın yanında onu kucağıma alıp sarılamazdım. Babamda anlayışlı bir adamdı Allah Rahmet eylesin. Bana darılırdı çocuğu kucağına al diye, fakat bana onun yanında çocuğu sevmek sanki bir suç işliyormuşum gibi gelirdi.
Babacağızım emekliydi, sırf ben çocuğu seveyim diye o saatlerde dışarı çıkardı.
Daha nice paylaşımlarda beraber olmak dileklerimle saygı ve selamlar
SENİ SEVİYORUM...evet efendim maalesef çoğumuzun istese de söyleyemediği...ama yaşam o kadar kısaki,belki de söylemeye zaman olmayabilir.hala çok geç değil.sadece 2 kelime ama çok şeyler değiştirebilecek kadarda güçlü.
YÜREK DUYGULARINIZ EMEĞE YANSIMIŞ SİZİ
KUTLARIM BAŞARILAR DİLERİM SELAMLAR size
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta