Sevginin gücü derler ya, işte öyle sevginin gücü var, sevginin bir bedeli de var. Çocuklarını sevgiden yoksun büyüten aileler mutsuz olurlar. Somurtan, çevresine hiç gülümsemeyen, sevgiyi saygıyı bilmeyen insanlar hayatta başarılı olamazlar. Velhasıl sihirli bir sözcüktür “Sevgi”. Sevgi yumağını iyi örmek-ilmik ilmik dokumak bizi mutluluğa-huzura götürecektir.
Eskileri hatırladım şimdi; Babaerkil aileler deriz ya? Anne-baba, çocuklar, dede, nine, torun hep bir arada... Bu çok güzel bir olay da yaşadıklarımız yanlışlarla dolu. Çocukluğumu hatırlarım, Dedem, (Mahmut SARGIN) çok iyi bir insan olmasına karşılık suratı gülmeyen aileye hakim bir adam, ninem (Safiye SARGIN) her şeyi idare etmeye çalışan bir Osmanlı kadını... Annem (TEKMİLE SARGIN) -sürekli kaynana yanında sinmiş, çocuklarına sahip çıkmayan küskün kadın, bilmem babamı (Satılmış SARGIN) söylememe gerek var mı?
Ninem bizi taşırdı omuzlarında; bir de o çileli kadın-Azime (Baygül) Ememiz. Halen bize takılır omuzlarımda, saçlarımın içinde sizin........niz duruyor diye... Demem şu ki, ne annemiz, ne de babamız bunlar bizim çocuklarımız diye sahip çıkıp kucaklarına alamadılar-sevemediler. Sizi seviyorum diyemediler. Hani ataya saygı; aile büyüklerina saygı denen bi şey var ya! ...
Ne yazık ki, o sevgiyi ben de çocuklarıma gösteremedim. Şimdilerde pişmanım, itiraf ediyorum ben çocuklarımı sevgiden yoksun büyüttüm. İyi bir baba sayılır mıyım bilmem ama, iyi bir dost sayılmam onlara! .. Ne yazık ki gördüklerimizi, yaşadıklarımızı uyguladık.
Tamamını Oku
