Seni seviyorum Şiiri - Şair Kum

Anlamadım
Varlığımı böldüm
Varlığına
Ve akademik takvimin
Koparılmış sayfasında
Bir damar gibi esnek
Doksan yerimden
Karaladım kendimi

Kahramanı öldü şiirin
İddiaları çürüğe çıktı
Aşkın
Ramak kaldı tutunmaya sana
Yitirmek üzereyim
Kelimelerimi yokluğunda
Hep peş peşe;
Üç noktanın esareti
Yazıma kelepir diyor
Okuyan biri
Ve yırtıp atıyor
Yüreğimi.
Dilim lal
Parmaklarım
Konuşuyor
Her harfi
Sessizce…

Kapım açık
Deli bir yabanlık
Gözlerimde
Ehil edeceksen sevdiğim,
cümlemi söyle,
çok uzun değil
Bilmemek ayıp
Söylememek bencilliğinden
“seni seviyorum ben”

Çatımdan rüzgâr kaçtı
Boğazıma,
Anlayışımın boynu kırıldı
İstek ve ricalar
Kâğıtları aştı
Kelime ve ses
Yarıştı,
İçgüveysi yalnızlığımda.
Düştü güvensizlikten
İnancım
Arap alfabesinin
Doksan dokuzu
Elime çivilendi
Okuttu kendini
Ya Ahir
Ya Zahir
Ya Rahman

Bir söz ah bir söz
Dilimin işleğine
Takıldı
Ne söylesem
Ayan beyan ortada
Çakıl taşının elipsinde
Girdapta
Yankım
Seni
Seviyorum

Ebe bulundu
Ona kadar saydığımda
Ve sustu kelimem
Şimdi sen söyle
Kıpırtısızım
Yasağı konuldu aşkın
Kimse konuşmasın
Tıp!