Seni Seviyorum Şiiri - Hasan Yavuz

Tomurcuk bir gülün kokusunda
Yaşam denilen şarabın her tortusunda
Yosunlara bulanmış taş parçasında
Adın yazılıydı, hep sen vardın.
Tebessüme susamış dudaklara hasrettim
Sensizdim
Bastığım her zemin taşında
Beton bahçemin her karışında
Acılara bulanmıştı bedenim
Sensizdim
Yeniktim hayata
Gönüllü boyun eğmiştim yokluğa
Adem’ den bu yana
Yasaktı her şey bana
Çınar ağacı gibiydim
Senden uzaklaştıkça
Köksüz kalmaktan korktum
Mevsimleri dost tuttum kendime
Sırdaşım oldu sessizce geçen zaman
Hayallerimde büyüttüm
Uykularımda sevdim seni
Renklere karıştı benliğim
Seninle gökkuşağı gibiydim

Çünkü
Sensin beni bu hale getiren sevdiğim
Şimdi
Korkularımı koyup bir kenara
Sana döndüm yüzümü
Günebakanlar gibiyim artık
Mağrur ve gururlu
Gecelere inat
Yalnızlığı büyütmeden hücremde
Güneşe hasretim
Bu sefer yürekten
Gülümse diyorum kendime
Ve,
Acıları besleyen kaderime
Çünkü
Sensin varlığıma en büyük hediyem
Biliyorum
Sözümüz bir ömre bedel
Binlerce kez seni diliyorum
Seni seviyorum, ah! SENİ SEVİYORUM…