Seni Seviyorum Şiiri - Atilla Güler

-başlangıç-

sözlere kilit vurdu yürek
gözler durmadı
ipil ipil attı çığlıkları
'Seni seviyorum! ! ! '

-sonra-

sevdim/ölüm kıskandı yüreğimi
bıraktı tutsaklığımın zincire vurulmuş ejderhasını
yalana karıştı yalnızlık
suslar tükendi/hayat yol aldı
kayboldu zaman aşkın kollarında

-artık-

karanlığa bulaşıyor alı şiirin
yıldızlar dökülüyor gözlerimden
susuyorum
gece kırmızı bir şarkı çalıyor
ağlıyorum

-bazen-

kimi zaman aşık oluyorum yalnızlığa
deliriyor bakışlarım
korkuyorum
karanlık basıyor yüreğimi
gündüzlere kaçıyorum...

-bitmeden-

kan kırmızı yazıyorum son sözü
yüreğime batırıp ucunu dilimin
susuyor kalemler
yalnızlığını içiyorum/sensizlik şarabı kadehimde

-sondan bir önce-

öpüşlerime değdi saflığı sensizliğimin
sessiz ağlıyorum
koşuyor ardımdan anılarım
yarına bir adım var/...

gittikçe görünmez oluyor gelişler
düşlere bir nokta koyup
gerçeklerle dansa dururken
kırmızı gülün artık benim ağzımda

-ve son-

perde kapandı!
son bir alkış sesi takıldı perdeye
benimdi o son bakış gözlerinde
susuşlarımı bilerek gizledim
bırakın söyleyeceğim
seni hala seviyorum...