Hiç bilmediğim yerlerim sızlıyor. Sevmenin huzuru, sevilmenin hoşkusu ile açıyorum gözlerimi dünyaya. Her geçen gün, her geçen ay, daha çok bağlıyor beni sevdana. Sevgi görüyorum, aşk görüyorum gözlerinde. Tutukluyor bakışların beni, esir oluyorum düşlerime her gece. Varlığın ile yokluğun arasındaki o büyük boşlukta yaşıyorum hayatımı. Seni anlatmak istedikçe görüyorum kelimelerin acizliğini, sözlerin anlamını yitirdiğiğini. Düşündükçe çoğalıyor, düşündükçe kayboluyorum sende. Kendimi, sana olan sevdamı, aşkımı anlatamamaktan bu huzursuzluğum. Nereye baksam seni görüyorum. Kime dokunsam sen oluyor. Sensiz geçen her günün ardından isyan bayraklarını çekiyorum göklere. Haykırmak istiyorum dünyaya seni seviyorum diye…
06.05.2005 / 12:40 / ümit engin
Tamamını Oku
