Seni Seviyorum Şiiri - Suleyman Zorman

Seni
bir kentin sabahına benzetiyorum,
henüz tramvaylar uyanmamışken
ekmek kokusu dolaşır ya sokaklarda
işte öyle seviyorum seni.

Seni
bir çocuğun cebindeki tek misket gibi seviyorum,
kırılırsa dünya da kırılır sanır ya
öyle ciddiyetle.

Seni
bir işçinin avucundaki nasır gibi seviyorum,
acıdan yapılmış
ama hayattan vazgeçmeyen.

Seni
kitaplara yaslanmış bir masa gibi seviyorum,
üzerinde yarım kalmış cümleler
ve umutla bekleyen fincanlar varken.

Seni
bir memleket haritasına bakar gibi seviyorum,
her yerine gidemem
ama her yerin içimde.

Seni
ölümün karşısına dikilmiş bir türkü gibi seviyorum,
susmaz,
korkmaz,
unutulmaz.

Ve seni
insanı insan yapan şey neyse
onu savunur gibi seviyorum.