Ben hiç yalnız kalmadım sadece sensiz kaldım uzun, karanlık ve soğuk gecelerde,
inan çaresizlik ve umutsuzluk yokluğunun yanında bir annenin çocuğuna gösterdiği şefkat gibi masum kalırdı.
Her insan acı çeker ya da çektiğini zanneder,
önemi yok hiç bir şeyin sen yada ben söz vermişken birbirimize tek bir kalpte can bulmaya,
bulaştırmayalım aşka hüznü.
Seni seviyorum insan olduğun için,
seni seviyorum sen olduğun için.
İyi ki varsın aşkım.
Kayıt Tarihi : 22.8.2012 01:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!