Seni Seviyordum Şiiri - İsmail Altın

Sen, gözlerimin süzülüşü yarınlara
Aşk kendini atarken uçurumlardan
Elinden tutuşu sözlerin...
Kıyıya vurmuş ümitsiz bir balık gibi
Sana kavuşmaya çırpınırım
Sen, benim denizim...
Seni seviyordum,
Hayat buluyordu yarınlar, dünlere inat.

Seni seviyordum,
Sensiz kalınmış geceler uyuyup kalışın oluyordu
Uzayıp duruyordu senli hayaller...
Seni seviyordum yalandan uzakta
Senden çok uzakta...
Gözlerin değmiyordu gözlerime
Kokun, bilmiyorum gül mü, papatya mı yoksa nergis mi,
Karışmıyordu nefesime
Görmüyordum gülerken gül yüzünü ya da
Asarken suratını idamlık kavgalara
Seni seviyordum, sana ait herşeyin ötesinde
Biraz darılarak yollara...

Masallar dinliyordum ana karakter kimliğine bürünüp
Sen bir vardın, bir yoktun
Seni seviyordum, masal oluyordu yalan sevdalar
Daha yakınken gerçeğe
Roman oluyorduk sahtelikten sıyrılıp...

Kolay değildi seni sevmek
Labirentti sana varan yollar
Her köşebaşında kaybediyordum yolumu
Aklımı kaybedişim oluyordun ve ben
Seni seviyordum delileri kıskandırarak...

Suretlerin şart olduğu düzende
Suretsiz seviyordum seni
Bir gün vuslata ermeyi dilerken yüreğim
Sabredişim oluyordun...
Seni seviyordum ve donup kalıyordu sabır taşı...
Çatlayansa sahte yürekler...

Gitme deyişlerim oluyordun
Gitme ki;
Kararmasın gündüzler
Küsmesin güneş
Saklanmasın ay bulutların ardına
Sönmesin yıldızlar
Eşsiz bir manzaranın ufkunda buluşsunlar...
Gitme ki;
Kırılmasın kalem
Küsmesin şair
Susmasın şiirler
Beğenerek aldığın süslü bir deftere dökülsün dizeler,
Gözyaşından ziyade...
Seni seviyordum, şiir oluyordu herşeyin...