Ben…
Mutsuzluk nedir bilmezdim ki senden önce,
Yalnızlığımla,
Ama mutlu yaşardım alabildiğince.
Öğrendim…
Hem de çok iyi öğrendim seni sevince,
Yalnızlığım yetmezmiş gibi,
Sensizliği de yaşadım olabildiğince.
Hep aydınlıktı günlerim,
Hiç karanlık tanımadım,
Seni sevdim, geceyi gündüz yaşadım.
Önceleri hep gülerdim, hiç ağlamadım.
Seni sevdim de ne oldu?
Hep gözyaşı,
Bir gün huzur bulmadım.
05 Nisan 2002
Kayıt Tarihi : 24.8.2002 15:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgut Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/08/24/seni-sevince.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!