Seni Sevgimle… Şiiri - Ahmet Komşul

Görebildiğin kadar sevmelisin
Ağlamayı bilmelisin
Hüznü ve kederi sevinçle birlikte
Taşımalısın yükü yüreğinde

Her gün gittiğin yolda
Dönüp baktığın köşede
Bakmayı bakabildiğin kadar
Bakmalısın sevgin kadar

Kar yağıyor uzanıyor ellerimiz
Kelebekler uçuyor
Toprağa düşüyor ümitlerimiz
Eriyor toprağın bağrında
Yanık duygularımız
Üşüyor yalnızlığımız.

Hesabını yapmalısın hesapsız düşlerin
Gerçeğe alışmalısın
Alışabildiğin kadar acıya
Belki başka bir bahara
Sözlerini seçmelisin
Tutmalısın söz verdiğin kadar.

İnce bir dokunuştu
Benimkisi ipeğimsi saçlarından
Koklamaktı hasretini
Ruhumun derinliklerinde
Yılların kanadında taşımaktı
Seni sevgimle…