Seni Severken

Seni severken

Seni severken,
İçimde kalmış çocuksu gözlerimle bakıyordum mehtaba..
Belki de mehtap ondan bu kadar güzeldi..
Sabahları kuşlar başka cıvıldıyor..
Güneş ışığıyla yüreğime doğuyordu..
Seni severken,
Kalemimde kalan bütün mısralar anlamlıydı..
Satırlara kelamlar değil gözyaşlarım damladı..
Seni severken yazdığım şiir değil, hayat şiirdi..
Belki de şiirler ondan bu kadar güzeldi..
Seni severken,
Bir sen vardı içimde..
Sessizce söyleştiğim de,
sükûtum bile ruhuma kurulmuş bir saltanat saklıyordu gizlice..
Her şeyin dillendiği şu dünyada,
Suskun ama güçlü bir aşk vardı yüreğimde..
Aşka güç yakışır,
İşte o gün ruh sevdalara alışır..
Güneşten, aydan,
Mehtaptan,
kuşların cıvıltısından
Sevdamdan
Topladığım aşkla
Bir kez daha tanıdım kendimi..
Belki de aşk
Ondan bu kadar güzeldi..