Artık vuku bulmayacağına inandığım bir doğa olayısın…Bir bana göründün,şahitliğimi alıp geldiğin gibi gittin…Oysa varlığını ispat etseydin seni daha çok severdim…
Yazmaya utandığım en gerçek yalanımsın…Bazı insanlar tutamayacaklarını bile bile söz verip dururken sen bir köşede,tüm zarafetinle,zaten dile getirilmeyecek olan safî gerçeği kamufle etmekteydin…Sırf bu yüzden seni herkesten fazla severdim…
“Hiç yaşanmamış çocukluk” teşhisimdin…Oysa ben hep çocuk kaldım.Koca koca insanların arasında varla yok gibiydim.Arada bir canımın ne istediği soruldu,ben de hep en sevdiğimi söyledim…Bu isteğimi,elime ederini sıkıştırarak değil kendi ellerinle getirseydin belki büyümeyi isteyebilirdim…
Kayıplarımın en büyüğüsün…Yerini doldurmak istemeyeceğim.Boşlukları severim bilirsin.Ne de olsa seni de boş olan kalbimi doldurmak için sevmiştim.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
