Seni seven öldü…
Zalim yüreğinden akan nefretin,
Yüreğimin yarasına basılan tuzu gibi…
Gecelerimde gün doğmuyor,
Umudumun sönen yıldızlarında
Çaresiz gözlerimin sönen ışığı gibi…
Seni seven öldü…
Güneşinin bedenimi yakan ateşinde
Kasıp kavrulan saçımın her teline
İnen akın, dermansız bakışlarıyım…
Filiz vermeyen günlerimde
Elim kolum bağlanmış derdine…
Seni seven öldü…
Kininle yıkılan viranemde…
Yüreğime düşen kar tanelerinin
Karanlığa gömülen günlerinde…
Yarattığın dalgalardan toz duman oldu,
Sığındığım limanların iskelesi…
Seni seven öldü
Martılar sustu zalım denizinde,
Ölen oldu dalgalarının eserinden…
Seni seven öldü.
Her şeyi darmadağın eden ellerinde…
Sessizliğin yok olan haykırışlarımda…
Seni seven öldü…
Haberin var mı? Gözlerime inen
Karanlık, gömdü her anımdaki seni…
Yıllara duyulan özlem köreldi yavaşça
Bedenimin toprağa karışan sonsuzluğunda,
Veda ettiğim sensiz dünyada.
Kayıt Tarihi : 13.5.2013 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dize sonlarındaki gizli uyaklar şiirin ses bütünlüğünü (şiir içindeki bölümlerin her birinde ve aynı düzende) mutlaka sağlamalıdır bana göre. Aksi durumda şiir niyetine yapılan bir çalışma çok rahatlıkla düz yazı gibi okunabilir.
Emeğinize sağlık Sayın Mehmet Çiçek...
TÜM YORUMLAR (3)