Kuş sesleri ile uyanıyorum
Üzerimde orman serinliği var
Ta derinden gelen suyun şırıltısını
Yaprakların hışırtısını duyabiliyorum.
Yaşayabiliyorum bu gürültüde ormanı
Ve seni sevebiliyorum
Ölmüş, mezarı bile kaybolmuş insanlığa rağmen
Duyulmayan acıların ortasında
Acınacak haldeki bu kalabalığa rağmen,
Eksilmeyen umudum, hiç bitmeyen savaşımla
Fırsatçıya ve fesatçıya rağmen,
Onca haksızlığa ve onursuzluğa rağmen
Dimdik ayakta ve daima gülümseyerek...
Kayıt Tarihi : 16.8.2020 00:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Uyguç](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/16/seni-sevebiliyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!