Seni Sevdim Ben Şiiri - Hamza Görgülü

En çok neyini sevdim biliyormusun?
Kaşını, gözünü, gülüşünü değil! ...
Onlarda var tabi ama onlar değil,
Ben seni beklemeyi sevdim yıllar yılı,
Sonra hiç ummamadığım bir zamanda
Öylesine gelmeni, beni bulmanı sevdim.
Sonra seni sevdim sevdiğimi bilmeden,
Seni ne denli sevdiğimi anlamayı sevdim
Oysa hiç duymadıklarımdı ağzından dökülen.
Hiç görmek istemediklerimdi
Gözlerinden sevgiyle süzülen.
Ben seni gizlemeyi sevdim,
En sevdiklerimden,senden
En ağır cümlelere bile katlanmanı sevdim
Sebepsiz ağlayışlarında gözyaşlarını sevdim
Her bir damlası yüreğime kurşun gibi dökülen.
Cevapsız kalacağını bile bile sormayı sevdim,
Boşver deyişlerini hiç sevmedim beni kahreden.
Bulduğun her fırsatta beni sormanı sevdim,
Benim için endişelenmeni,üzerime titremeni,
Oysa beni bu kadar seven olmamıştı,
Bir kerecik sevdiğini bile söylemeden.
Sonra bir gün seninle olmanın hayalini sevdim,
İçeceğim kahvenin tadını hissetim,
Sana dokunabilme hayalini sevdim,
Kıskandım sonra tenini temimden.
Ve tutabilme ihtimalini sevdim ellerimden
Seni çocukça kıskanmayı sevdim,
Sana bunu hiç belli etmeden.
Şımarık kahkahalarla gülmeni sevdim,
Sana her söylediğimdem.
Yaramaz çocular gibi neşeni sevdim,
Kıskandım gülemeyişimden.
Ve yüreğini sevdim anlıyormusun?
Her düştüğümde tutup yakalamanı,
Kısaca seni sevdim ben
İçimde hep bir uktedir yarım kadı
O dilinin ucuna gelipte
Beni sevdiğini söyleyememen.