ben seni sevdim
belki de seni sevmeyi sevdim......
tatlı dilini hoş sohbetini..
en çok da bana
prensesim demeni
sevdim işde.......
farkedemeden sevmişim seni
yüreğimde taze bir çiçek gibi
yeşermiş di sevdan....
ne zaman ki bırakıp gittin
işte ozaman yokluğun
bir kor gibi düşdü yüreğime
yanımda olmalıydın
oysa yanımda değilsin
bilmesende aslında her an benimlesin
seni sensiz yaşamayı da severim
yeterki bileyim sen mutlusun............
2/03/2004
Kayıt Tarihi : 2.5.2004 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah bu yıllar!
Hem gençliği, hem saygıyı, hem sevgiyi nasıl da çalıyor. Bi ilk yazılanlara, bi de son yazılanlara bakıyor insanoğlu(kızı da bakıyor tabii, onların gözü yok mu..) ve neler yaşamış, neler; diye bi süre düşünüyor;
'Yaşanması gerekiyormuş, yaşamışım,' diyebiliyor;
ya da:
'Ingaaaaa! Neredesin aşkım!' dite de ağlıyabiliyor.
Bazıları da çekiyor ona da, anılarına da şutu...
büyük bir cümle
gerçekten büyük
sevilenler gitmez evet parcalarını kendilerinde taşırlar,ve parcalarını tasıyanlarda taşıtırlar,
bütünleştirirler
-
ayrıca bir kişiye yönelip sevmek cesaret işidir
sıradanlığı aşmış bir sıradışı
zevkle okudum
ve her zamanki gibi akıcı ve içtendi
TÜM YORUMLAR (2)