Sızılı çiçekler yetiştirdim uğruna, alışkanlığım oldun yokluk gibi avucumda
Erteli günlere koştum gönül atlarımı, binlerce nal birikti ah aşkın ovalarında
Acılarla sildim aynadaki yüzümü, bir yara gibi kaynadım umudun toprağına
Bir tek bakışına can verdim ben, çaresiz kaldım yüce sevginin kutsallığında.
Sökülse de yerinden aşkın bahçeleri, açılan her kapıdan sen gireceksin içeri
Bin bir yerinden çivilensem de inlemem, sensin ruhumdaki cennet kolyem
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
