Seni Sevdikçe Aşka Üşüyorum

Aklımın müebbet duvarında alaz bir ayaz vakit
İnancımın rutubetli odalarında aylardan Şubat
Ruhumu tarayacak ayna arıyorum boş duvarlarda
Unuttuğum bütün anları yeniliyor üşümüşlüğüm
Hicaz gözlerinde yitmemek için aşka yalvarıyorum

Devrilip yokluğuna eriyip gitmek istiyorum ellerinde
Bakışların mutedil bir muamma fırtına öncesi sanki
Hangi bedene dokunsam kanamakta ölgün sular gibi
Bütün nakaratlarda ayrılık tümcesiz bir raks devrilişi
Yıkık duvarlarımı örüyor ve yine içime yerleşiyorsun

Gözyaşımın sızıntısıyla sevişiyor hoyrat bir rüzgâr
Takvimlerde aldanış çizikleri, sevincim hep yatalak
Gülümsesem aşka, sevdaya küsecek özüm, biliyorum
Nedensiz kırıklıklar biriktiriyorum yorgun gönlümde
Vefa kendine küsmüş, yalan dostluklar hep şahane

Sınandıkça yaşamda, yokluğuna törpüleniyor ömrüm
Göğsümün meyilli patikalarında bir kadın aşkı örüyor
Nicedir yarımım çocuk dünlerimde, yarım hep ölgün
Mutluluk kem gözlere şiş, asırlardır değişmedi sözüm
Sudan çıkmış balık misali seni sevdikçe aşka üşüyorum