Seni Sevdikçe Şiiri - Muzaffer Melih Özbaş

Ben kim bilir kaç gece, ölümü andım şehrin kuytularında
Yaşamayı öğrenemedim.
Büyümeyi öğrenemedim.
Uçurumlar vardı insanlara aramda.
Ben çok geç kaldım sanıyordum ki
Bir ışık rastladı o gün bana,
Nisanın yirmi ikisi, akşam karanlığında
Beni aldı, önce büyüttü yirminci yaşımın ortasında,
Sonra sevmeyi öğretti her günü.

Her yeni gün taze ölümler eklenirdi benim ruhuma.
Şimdi ise,
Seni sevdikçe Sedefim,
derdim azalır daima...