Seni Sevdiğimi Söyleyemedim

Saatlerce kaldırımlarda soğukta tur attığımı
Aydıntepenin gece üzerime çöktüğünü
Izdırabın,derdin yorganımda yattığını
Seni sevdiğimi ben kimseye söylemedim

Gölgeye sığmadım gölgem yere sığmadı
Gün gelir söylerim sandım güneş doğmadı
Rüyalarıma girseydin keşke olmadı işte olmadı
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim

Sabahlar bitirmedi uzadıkça uzadı gecelerim
Akşamlar erken oldu kayboldun güneşim sendin
Seni gece gündüz düşünenin yalnızca bendim
Seni sevdiğimi ben kimseye söylemedim

İçin, için ağladığımı duymadılar görmediler
Yanan içimdeki volkandı bakarak bilemediler
Aşkınla içimin için,için yandığını hissetmediler
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim

Görmedim duymadım neler,neler dediler
Ölmemiş dediler senin için yaşadığımı bilemediler
Toplandılar baktılar içimdeki seni göremediler
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim

Mevsimlere aylara geçen yıllara inat
Üstümden kalktı dünya getirdim kanat
Gözümün önünde kayboldu birden kainat
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim

Kendimi uçsuz bucaksız bulutlara bıraktım
Sanki ufuktan gelecekmişsin gibi göklere baktım
Şişelere mektup koydum dalgalardan dilek tuttum
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim

Allah ım sevenleri korurdun çölde liman olurdun
Var mıydın yok muydun gerçeği bilmiyordum
Yürek dayanmaz, dayanacak olsaydı çaresini bulurdum
Seni sevdiğimi sana bile söyleyemedim
Kimselere söyleyemedim seni sevdiğimi
Şehri baştan başa dolaştım yüreğimi baştan başa
Umutsuzluğa gittim kendi kendime yandım ağladım
Ağlayacak kadar seni sevdiğimi kimseye söyleyemedim
Kendimden sakladım seni sevdiğimi
Buluta,yağmura söyledim yokluğunla yandım
Ateş oldum köz oldum yandım duman oldum
Dumanım oldun benim oldun seni içime çektim

Seni sevdim işte daha ne olsun Seni sevdim
Seni sevdiğimi ben kimseye söyleyemedim
Selami BİRGÜL /11/03/2006