Seni Sevdiğimi Nasıl Anlatsam

Seni sevdiğimi nasıl anlatsam sevdiğim.
Hani, yağmurdan sonra toprak çamurlaşır,
Sonra o çamura basınca paçalarına sıçrar,
O sıçrayan çamurları kuruyunca temizler gibi işte.
Evet, temizler gibi.

Ya da sonbahar gelmiştir,
Hazan ağaçlara vurmuş, yapraklar sararmış,
Ağacın dalları yapraksız kalmış ama
Baharı görecekmiş hissi gibi.

Bezenler, seni sevdiğimi, içtiğim kahveden değil de,
Zevkle yudumladığım çayda buluyorum.
Çayı sevmezdin ve ben inatla senin kahvene eşlik ederdim.
Çaya sırtımı çevirir ve yokluğunda çaya sarılırdım işte.

Sen ki uzun uzun bakmazdın bana, bende senden farksız değildim oysa.
Ama uykunda çok izlemişliğim var seni o dudaklarından akan salyalarını bile,
Sen fark etmez sadece sarılırdın yastığına.
Oysa yastık değildi, o benim kalbimdi bilemedin hiçbir zaman.

Ama olsun ben yine seni nasıl sevdiğimi anlatayım.

Hani otobüs beklerken gelmez ya, yakarsın bir sigara,
Tam ikinci fırt ta gelir otobüs ve sigaranı atarsın bir kenara.
Sonra “yakmasaydım be, yazık oldu” dersin ya!
İşte ne bileyim sonra “aman biri eksilsin ne olacak ki, zıkkımın ne yararı var” dersin.

Yani ne bileyim en sevdiğim yemekte ağır ağır yer gibi
En tatlı yerini sona ayırır gibi...
Ve ansızın çalan kapıdan sonra davetsiz misafire ikram eder gibi...

İşte ne bileyim ben şimdi sana seni sevdiğimi nasıl anlatsam sevdiğim

O hiç yalan söylemeyen gözlerine mi?
Yoksa her seferinde yalanlarına eşlik eden cümlelerine kandığımı mı?

Ben seni severken neyi eksik ettim bilemedim ama
Bilesin ben kendimde çok şeyi eksilttim.
Önceleri tuzumu, sonra şekerimi ve aklımı,
Yüreğim zaten esir düşmüş zindanına, orası müebbet kâfi mi sevdiğim?

En kötüsü de her seferinde seni seviyorum derken,
Aslında sana eksik söylediğimi bile bile canımı yaktığımı, sonradan fark ettim sevdiğim.
Fark ettiğim gün seni terk ettim.
Aslında ben seni sevmedim ki gülüm,
Ben sen de öldüm öldüm dirildim.
Sonra cennetinde ağladım ve cehenneminde güldüm.
Sana seni sevdiğimi nasıl anlatsam bilemedim.

nilTyum