Seni sevdigime utanıram ben

Ìşıklı dūnyaya göz açan zaman
Konuşa bilmedim badbahçılıkdan
Söylemek istedim ne olur Anne
Öldūrūn mahv edin beni şimdiden
Demeye çalışdım ben cok çan atdım
Agladım cıkmadı kalbimin sesi
Ançak ne dine bildim ne de konuştum
Icimde tutuldu kendimin sesi
....
Acıldı ömrūmùn beyaz sayfası
Her kesin ūzūnde sevinçi gördūm
Agladım çıgırdım her gece her gūn
Ömūr kitabımıda 40 gūn arzında
Acıldı gözūmde her sayfa- sayfa
...
Ūregim aglıyor gözlerim ūlur
Derdimi söylemem hic bir kimseye
Benim yaşıtlarım hoş ömur sūrūr
Ben ise dūşmūşūm baglı tilsime
...
Hayata bakdıkça artır nifretim
Dùnyaya gelmeme peşman olmuşum
Taleyim karadır ķördū kîsmetim
Öyle bil mahbusam zindan olmuwum
...
Gözlerim.aglamaz her dakka her an
Ben dertler icinde itib kalırım
Ançak yalnızlıkda kaldikım zaman
Ģözlerim aglıyor şiir yazıram
..
Göz yaşîm islatır yazdıgım şiiri
Okuya bilmirem son yazdıkîmı
Ançak şu şiirin nedir ki hayrı
Böyleçe qem keder eyir kaddimi
..
Ben ölsem mezarımı kazarsınız ki
Belke şu yankını mezar söndūrer
Sonra baş taşıma yazarsınîz ki
Şu badbaht insanı sevgi öldūrdū
...
Ayrılık kalbime zehirli bir ox
Aradım şu derdin careside yok
Dert elinden geçeler yatakımda yok
Öyle bil mezarda uzaniram ben
Seni sevdigime utanıram ben
...
Ne seni ne sevinç hiss edirem ben
Ben artık derdimle dostluk edirem
Derdim.nere gitse bende gedirem
O nerde dayanır dayanîram.ben
Seni sevdigime utanıram ben
...