Seni Sevdaya Kardım Şiiri - Hamiye Gül

Avucumun içindeydi hep özlemin,
Adını sesler,dualarıma karardım.
Sonra çağlardım ve hep ağlardım.
Sen yine kalbimi yakardın.
Merak ederdim ama
Çekinir bir türlü soramazdım.
Zihnimden geçsen korkardım,
Ben yine beynimi yakardım.
Bilirsin en çok papatya sevdim;
Bu yüzden hiç koparmadım.
Hayır, İncitmedim beyazını,
Seviyor mu beni acaba yoluna
Yahut sevmiyor mu uğruna
Kıyamadım yapraklarına.
O da senin gibi saf ve duruydu.
Ve daha mağrurdu.
Belki de benim gibi
Sevdayla yanan kordu.
Dokunmadım,düşürmedim toprağa...
Sevgimiz adına koparma olur mu?
Yok;deme sende kalsın söyleme,
Ne ben sana sorayım,
Ne de sen söyle bana sevdiğini.
Yalnız şunu da hiç unutma
Ben seni ömrümün her saniyesine,
Her anına iliştirip
Büyük bir sevdaya kardım.