Seni Sensiz Yaşamak Şiiri - Tarkan Öner

Her şey gözlerim tenine değdiğinde başlamıştı.
İlişince saçların gözüme,
İçimde başladı ritmik saymalar.
Saçının her telini saydım birer birer.
Bu ritmik saymaların sonu problemmiş meğer.
Bir tatlı gülüşün zihnimi topluyor,
Bir acı sözün aklımı çıkarıyordu.
Kalbim kendini kütlenle çarparken,
Sen kalbimi ayırıyordun orta yerinden.
Her gece bölüyordun uykumu dörde beşe,
Günüm yarım kalıyor,
Siliniyordu yüzümden neşe.
Dört işlem sırrını çözmeye yetmiyordu.
Bölenle, bölümü çarpıyor, kalanı ekliyordum,
Bölünen etmiyordu.
Eksilen hep bendim,
Senden bir şey çıkmıyordu.
Anlamadım,
Aramızdaki farkı kim nasıl buldu?
Bakış açımımı değişseydim acaba,
Doksan derece dik iken,
Eğilse miydim önünde?
O zaman;
Açılarımız birbirini tümler miydi sence?
Bir formül canlanır mıydı beyninde,
Bilmiyorum...
Artık hiç bir hesabım tutmuyor.
Sadece sebepleri silmeye çalışıyorum,
Beynimdeki kara tahtadan.
Beynimdeki izin ise,
Pi sayısının virgülden sonrası gibi,
Milyonlarca basamak.
Sil sil bitmiyor.
Şimdi anlıyorum, ne kadar zormuş,
Seni sensiz yaşamak.