Seni Sensiz Yaşamak Şiiri - Ali Altay Turan

SENİ SENSİZ YAŞAMAK
Vapura bindim bu gün, martılara simit attım.
Hani fazla diyordun ya, çayıma tek şeker kattım...
Güneşin batışını seyrettim, portakal kızıllığında,
Ve olanca kalabalıkta, senin yalnızlığında...
Geçince karşıya, uzun uzun yürüdüm sahilde,
Bir adım sana, bir adım bana, aşk mırıldandım dilde...
Etrafta bir çocuk parkı vardı, girdim içeri hızlıca,
Ne çok özlemişim çocuk cıvıltılarını, tuttum çocukluğumdan sıkıca...
Derken senin için benim için, kağıt helvalar aldım,
Sen de çok severdin ya, çıplak ayak çimlere daldım...
Yavaş yavaş gece olurken, gece saçlarını düşündüm,
Ellerim dokundu her bir teline, sende yarın sende dündüm...
Sen demişken öyle böyle değil, bende benden fazlasın,
Seni konuştum kendi kendime, kulakların çınlasın...
İçim ısındı seni hayal edince, gözlerimin içi güldü,
Bembeyaz tenin, kapkara gözlerin koca bir ömürdü...
Seni yazmaya kalksam, ne kağıt yeter ne kalem,
Bakışın ışık ışık, aydınlığım, umudum, meşalem...
Şimdi yoksun yanımda belki, ama hep varsın aslında,
Bir çiçekte, bir kuşta, bir ağacın yemyeşil dalında...
Bıraktım kendimi senin düşlerine, sıcak gülüşlerine,
Düşümde hayalimde rüyamda, yakan eriten
öpüşlerine...
Uzun uzun anlatsam seni yıldızlara, kıskanırlar,
Ben sendeyim görmezler de, beni bende sanırlar...
Ali Altay TURAN